Een verhaaltje over een boom voor iedereen die het wil lezen..
Ik zie je staan Helemaal alleen Stoer sta je te wezen Grote boom in het groene veld Druk ben je met laten zien Dat je staan blijven kunt Maar lieve boom, ik kan zien Iets heeft jou diep geraakt Jij verloor je bladeren bij die grote storm Voordat jij ze zelf loslaten kon Verwarring, verdriet.. De schok was heel groot Niemand had jou verteld Dat dit ook gebeuren kon De andere bomen zeiden achteraf Wij hadden dit verwacht Je vangt veel wind Gezien de plek waar jij geworteld bent Angstig trok jij je wortels op Onzeker over jouw thuis Daarmee afgesloten van het grote wonder Dat zich onder de grond voltrekt De zoete troost van verbondenheid Kwam jouw wortels niet meer in Nooit heb je echt goed kunnen bloeien Je bladeren bleven klein Spierpijn van het geforceerd proberen Stijfheid van verstopt verdriet Altijd gefocust, op de buitenwereld Daarbinnen voelt niet veilig aan Want hoe moeilijk is de stilte te verdragen Als deze voelt als de stilte voor een storm O lieve boom, ik nodig je uit Om je opnieuw te verbinden met je wortels Keer naar binnen Om eindelijk thuis te komen in jezelf
No Comments