Dit bord staat in de Udense bossen. Net als vele andere borden in het bos zijn ze beklad. Dit is al een tijdje zo. Iemand die het niet eens is met de aanwezigheid van de grote grazers waarschijnlijk. Iemand die vindt dat het bos ONS leefgebied is, het leefgebied van de mens.

Het bekladde bord staat voor mij symbool voor hoe we in deze tijd over natuur denken. Het visualiseert de scheiding die we voelen tussen mens en natuur. We beschouwen het bos uitsluitend als iets om van te genieten of om van te profiteren. Het bos is er voor de mens toch? We moeten daar op onze vrije zondag veilig kunnen rondlopen. Gevaar moeten we inperken, en we vinden het ook niet fijn dat de boswachters die dode bomen laten liggen (ter bevordering van de biodiversiteit). Dat ziet er namelijk niet mooi uit.

Misschien heb je dit – net als ik – ook wel eens gedacht. Dat een aantrekkelijk landschap belangrijk is voor onze beleving van natuur. Dat de natuur een hulpbron is, bedoeld om onze behoeften te vervullen. Bijvoorbeeld door landbouw, bosbouw, recreatie of toerisme. Ze noemen dit een functionele kijk op natuur.

Als je je op internet gaat verdiepen in het beeld dat we met zijn allen hebben van de natuur, dan ontdek je dat deze functionele kijk op de natuur er niet altijd is geweest. In mijn boek beschrijf ik kort de historische ontwikkelingen in natuurbeelden, en verken ik ook welke overtuigingen en verhalen hieronder zitten. Deze kennis heeft mij geholpen om anders naar natuur te gaan kijken, met een meer regeneratieve mindset.

Voortaan nieuwe blogs in jouw mailbox?

No Comments

    Leave a Reply