Je bent het zo gewoon
Die vaste patronen van de samenleving
Naar school, studeren, werken
Partner, huis, settelen
Carrière maken, kinderen of toch niet
De dagelijkse ratrace
De drang naar groter, jonger, mooier, meer
Je hebt je de normen van de samenleving eigen gemaakt
Of probeert daar nog steeds aan te voldoen
Vroeg of laat verandert er iets
Je hebt hier niet om gevraagd
Dat wat er ineens is
Is voor iedereen iets anders
Het laat je anders kijken naar wat er is
en anders kijken naar wat er niet is
Een tijdlang is dat genoeg
Totdat er iets gaat schuren
Een tegenkracht brengt ongemak
maar ook bevestiging
Het oude leven past niet meer
Het nieuwe mag je zoeken
Je weet diep van binnen dat het anders kan, anders mag
Iets groters dan jouzelf brengt je in beweging
Terwijl het oude afbrokkelt
komt er – iets vooralsnog vaags – uit het puin naar boven
Pijnlijke waarheden over jezelf, over deze wereld
Wisselen af met hoop en moed voor het nieuwe
Nieuwe vragen komen op
Waarvan er zoveel niet beantwoord worden
Het voelt kwetsbaar
Op die grens tussen het oude en het nieuwe
Door aandacht groeit het nieuwe gestaag
Het start van binnen, en reikt naar buiten
Totdat binnen en buiten één zijn
Steeds meer uit de zwaarte
In de stroom van het leven, in de verbinding
Van voelen en weten
Naar er iets mee doen in je dagelijkse leven
Het is tijd nu
Jouw verlangen te delen
Dromen serieus te nemen
Het zijn de bouwstenen van een nieuwe toekomst, individueel én collectief
No Comments