De mens en zijn omgeving verandert continu van vorm. Meestal gaat dit geleidelijk. Denk aan onze ontwikkeling van baby tot wijze oudere, het uitgroeien van een zaadje tot een grote boom, of een rups die een vlinder wordt. Soms lijkt het ineens snel te gaan, zoals de veranderingen in onze samenleving die we het afgelopen jaar hebben doorgemaakt met het virus. Maar is dat ook zo? Of is deze gebeurtenis onderdeel van een langduriger proces dat al een tijdje geleden ingezet is?
Het is net hoe je ernaar kijkt, en hoe je de gebeurtenissen wilt duiden. Ik zie er een nieuw betekenisvol verhaal in, wat ik graag wil vertellen aan de hand van de bekende metafoor van de rups en de vlinder. In dit verhaal, al langer verteld door mensen als Bruce Lipton en Elisabet Sahtouris, staat de rups symbool voor de mensheid.
Van rups naar vlinder
Stel je voor dat je een van de miljoenen cellen bent van de rups. De taak van de rups is om te eten en te groeien. Als cel draai je in dit programma mee, met jouw eigen taak en baan. De rups groeit, en iedereen is tevreden. Er is een duidelijk gezamenlijk doel.
De rups ziet zijn omgeving langzaam veranderen, want doordat de rups nooit genoeg heeft, blijft er weinig groen over. Maar daar maakt de rups zich geen zorgen over.
De rups wordt dikker en groter, barst af en toe letterlijk uit zijn vel, totdat er een punt komt waarop de groei gaat vertragen en zelfs stopt. Als cel kijk je om je heen en zie je dat de bestaande structuur van de rups uit elkaar beginnen te vallen. Steeds meer cellen verliezen hun baan, vrezen voor hun toekomst. Dan komt het moment van de lockdown, de rups verandert in de pop. Chaos om je heen, alles cellen roepen door elkaar. De rups zelf kan niet meer bewegen en lost op totdat er een organische soep met wat ronddrijvende onderdelen overblijft.
Imaginaire cellen
Sommige cellen worden nu juist wakker. Misschien ben jij er ook wel een van? Genetisch zijn ze identiek aan de andere cellen, maar ze hebben een andere visie. Zij hebben de blauwdruk van de vlinder tot hun beschikking. Biologen noemen dit imaginaire cellen. De imaginaire cellen groeien binnen de pop uit tot alle onderdelen die de vlinder nodig heeft.
In eerste instantie werken deze cellen als eencellige organismen. Het immuunsysteem van de rups ziet ze zelfs als bedreiging en valt ze aan. Maar ze gaan door, vermenigvuldigen zich en verbinden zich met elkaar. Ze vormen clusters, beginnen op dezelfde frequentie te resoneren en wisselen informatie uit. Totdat er een omslagpunt wordt bereikt. Er ontstaat een nieuw meercellig organisme, de vlinder wordt geboren.
Onze periode van ‘verpopping’
Is het niet verbazingwekkend hoeveel de situatie in de wereld overeenkomt met wat er daadwerkelijk in de natuur gebeurt?
Wat er nu in de wereld gebeurt, is het einde van de rups. En de imaginaire cellen maken zichzelf bekend met nieuwe ideeën, nieuwe visies, een uitweg.
Bruce Lipton
Vanuit de visie van Lipton zou je de lockdowns en quarantaine als onderdeel kunnen zien van een wereldwijde metamorfose. Een unieke periode waarin we worden opgeroepen om te reflecteren en structuren te reorganiseren. Voor een transformatie van een destructieve consumptiemaatschappij naar een duurzame en mooie (vlinder)samenleving.
Duurzaam omdat de voetafdruk van de vlinder veel kleiner is dan de vreetgrage rups. De vlinder staat ook veel meer in verbinding met zijn omgeving. Geven en nemen is in balans. Terwijl ze van bloem tot bloem gaat en nectar opzuigt voor haar voeding, bestuift ze bloemen en helpt ze hen bij de voortplanting. Zo blijft het ecosysteem in balans. Een vlinder brengt ook schoonheid, kleur en een gevoel van lichtheid en vreugde in ons leven.
Maar van die vlindersamenleving is nu nog geen sprake. De imaginaire cellen zijn aan het werk, maar we zitten nu nog wel midden in het transformatieproces en dat ontwricht de samenleving. Ik zie individueel verdriet, pijn, eenzaamheid en somberheid om mij heen. Ik denk dat er daarom nu een heleboel mensen hopen dat het allemaal weer teruggaat naar het ‘oude normaal’.
Tegelijkertijd zie ik ook een heleboel mensen die – doordat de samenleving stilstaat – beseffen hoeveel het ‘oude normaal’ ons en de aarde heeft uitgeput. Mensen die tot de conclusie komen dat onze ‘normale’ samenleving uit balans was. Dat te veel mensen leefden in de overlevingsmodus, in stress, met geldzorgen. Deze mensen ervaren hoe het ‘normaal’ onze lichamelijke en geestelijke gezondheid heeft beïnvloed, ons heeft losgekoppeld van de natuur, van elkaar en van onszelf. Ineens is er het besef dat alles met elkaar verbonden is, en afhankelijk van elkaar. Deze mensen – imaginaire cellen – laten vaker en vaker van zich horen.
“Dit is een tijd van historisch belang. Wat we nu doen, zal later worden herinnerd en bestudeerd door onze kinderen.”
Of je nu naar het verleden terug wilt of gericht bent op een nieuwe toekomst, je maakt hoe dan ook deel uit van een grote verandering. Dit is een tijd van historisch belang. Wat we nu doen, zal later worden herinnerd en bestudeerd door onze kinderen. Wat deed jij tijdens de corona-crisis? Wat deed jij voor het klimaat? In mijn ogen zijn er twee keuzes die je nu kunt maken. Of je identificeert je met de rups of met de vlinder.
Imagine
Ik geloof dat we moeten focussen op het nieuwe dat geboren wil worden. Er ligt een enorme kans als we onszelf op dat pad gaan oriënteren. Maar hoe begin je met het creëren van een nieuwe wereld? John Lennon had hier 50 jaar geleden al een antwoord op met zijn nummer Imagine. Voorstellingsvermogen, visualisatie en verbeeldingskracht zijn hele krachtige tools voor vernieuwing. En als jij als eencellige imaginaire cel gaat samenwerken met andere imaginaire cellen, informatie gaat uitwisselen, dan creëren we vanzelf samen die vlinder. Het is zo belangrijk om ons te realiseren dat we niet alleen staan met dat verlangen naar een mooiere wereld, naar meer welzijn, betekenis en verbinding. Wij zijn het systeem, en kunnen zelf de wereld meer in balans brengen.
Bij deze ingrijpende verandering van een samenleving uit balans naar een samenleving in balans is de transformatie van onze staat van bewustzijn cruciaal. Want de wereld om ons heen is een weerspiegeling van onze innerlijke natuur, gevoelens, gedachten en overtuigingen. Als je hier meer over wilt lezen dan raad ik je de boeken van Marja de Vries en Eckhart Tolle aan.
“Ongeacht hoe actief we zijn, hoeveel we ons inspannen, onze staat van bewustzijn schept onze wereld, en als er geen verandering optreedt op dat innerlijke niveau, maakt het niet uit hoeveel actie we ondernemen. We zouden alleen maar telkens opnieuw aangepaste versies van dezelfde wereld herscheppen.”
Eckhart Tolle in zijn boek Een Nieuwe Aarde
De komende tijd zal ik me verder verdiepen in de kenmerken van samenlevingen in balans, dus volg deze blog als je nieuwsgierig bent geworden. En als je nu al wilt weten hoe je zelf de wereld kunt helpen, lees dan deze blog (nog eens terug).
No Comments