Een foto van de aarde vanuit de ruimte heeft altijd iets magisch. Onze planeet oogt zo kwetsbaar in het oneindige heelal. Haar blauw en groen, al dat licht. Het is slechts beschermd door een flinterdun laagje. Tegelijkertijd voelt de aarde zo krachtig en levendig. Ik kan me heel goed voorstellen dat astronauten verliefd worden op de aarde en er alles voor willen doen om haar te beschermen.
Het is bijna niet voor te stellen dat dit de plek is waar we leven. Want hier op de grond ziet het er allemaal zo anders uit en gedragen we ons als iets aparts, iets afgescheidens van de aarde, van de natuur. Alsof we op een andere golflengte zitten dan onze planeet.
Symptomen van disbalans van innerlijke en uiterlijke natuur
De huidige crisissen laten zien dat er een grens in de (eco)systemen bereikt is. Vervuiling, ontbossing, oorlog, vluchtelingen, het opraken van natuurlijke hulpbronnen en de afname van biodiversiteit hebben gevolgen voor mens en milieu. De gevolgen van de uiterlijke verstoringen zijn inmiddels zichtbaar voor iedereen dit het wil zien.
De verstoring van onze innerlijke natuur is minder zichtbaar. Toch zijn er signalen. We zien in ons rijke land dat meer welvaart al lang niet meer leidt tot meer welzijn. Juist tot minder welzijn. Door de stress die het altijd streven naar meer en naar beter oplevert, door de onnatuurlijke snelheid van ons leven, zijn we de verbinding met onszelf en ons lichaam kwijtgeraakt. Onze denkbeelden en overtuigingen hebben invloed op onze relaties en onze verbinding met de natuur. We zijn vergeten dat we elkaar en de natuur keihard nodig hebben. Dat alles met elkaar verbonden is en dat wij dus zelf ook een onderdeel zijn van ‘de natuur’.
“We zijn de basis van ons bestaan, de natuur, kwijtgeraakt en daarmee een deel van onszelf. Als we dat deel weer terugvinden, denk ik dat dat de mens weer heel zou maken.”
Irene van Lippe–Biesterfeld
Maar hoe kunnen we dan in harmonie met de natuur leven? Als je mij deze vraag 10 jaar geleden had gesteld dan had ik waarschijnlijk iets gemompeld over opwekken van duurzame energie, minder vlees eten en oplossingen zoeken voor milieuvervuiling. En dat is ook zeker belangrijk. Maar er is ook verandering op een diepgaander niveau nodig. Het wordt mij meer en meer duidelijk dat er achter de economische, politieke, klimaat, sociale en ecologische crisissen een dieper gaande crisis schuilgaat: een bewustzijnscrisis. En een crisis is een kans! In dit geval een kans om een nieuwe wereld te creëren, van binnenuit.
Nieuw verhaal
We staan nu op een punt dat we met z’n allen geroepen worden om een nieuwe vorm te geven aan de manier waarop we onze maatschappij hebben ingericht. En ik voel me geroepen om hierover te schrijven, te delen wat ik tegenkom in boeken, in de samenleving, in mezelf.
Zie het als aanknopingspunten die ons helpen om de balans op te maken en na te denken over de wereld die we hebben gecreëerd. Aanknopingspunten voor een nieuw verhaal. Een verhaal over een wereld waarvan we in ons hart weten dat die mogelijk is, maar waarvoor we ook anders mogen leren kijken naar onszelf, elkaar en de natuur. Net als een astronaut op aarde.
No Comments